Bestuur - Watoto Kenya

Wilbur van Beijnen
Elsemiek Bal
Ellen Zillig-Straatman
Betty Straatman – de Witte
Margreet Burgers – Vos
Victoria Berrevoets-Smit

Voorzitter
Secretaris
Penningmeester
Oprichter
Lid
Lid

Betty Straatman, oprichter

Door mijn werk op het Adelbert College ben ik in aanraking gekomen met Kenia. Men had in 2000 begeleiding nodig omdat er leerlingen uit de bovenbouw zich konden inschrijven om mee te gaan naar een scholenproject in Kenia. Zo een project bezoeken stond op mijn wensenlijstje en er was een begeleidings-plaats voor mij. Begeleiders en de leerlingen bekostigden de reis helemaal zelf!

Ik heb tot 2009 acht reizen mogen begeleiden, en samen met mijn man, Adriaan hebben we ook onze zomervakanties hieraan besteed. Vanaf 2002 hebben we ook meisjes gesponsord die de kans kregen een goede opleiding te volgen. Ik ben nu in totaal zo’n 25 keer in Kenia geweest.

Op het ogenblik ben ik nog penningmeester van de stichting Watoto Kenya maar de jongere generatie staat klaar. Verder zorg ik voor de aanvulling van de webshop die sinds kort actief is, geholpen door een aantal enthousiaste vrienden.

Het meest is mij bijgebleven na al die jaren dat ik samen met familie en vrienden 3 meiden een goede opleiding heb kunnen geven. Ze hebben alle drie een goede baan op middelbare scholen. We steunen nu nog een leerkracht van het lager onderwijs die al jaren onbevoegd werkte maar betere kansen krijgt met papieren.

Wat ging goed de afgelopen 5 jaar en wat ging minder goed? Alles waar we geld voor hebben gespaard is gerealiseerd, soms met wat vertraging.

Wat is je droom/ einddoel voor de projecten/3 scholen? Dat we de scholen steeds meer kunnen loslaten , omdat er van bovenaf meer steun komt en dat iedereen, die in Kenia en in Nederland gezond door de coronatijdperk heen komt zodat we weer veilig naar onze grote vrienden in Kenia kunnen.

Wilbur van Beijnen, voorzitter

Watoto Kenya is een echte familiestichting. Bij de oprichting van stichting Watoto Kenya heeft Betty mij gevraagd voorzitter te worden. Daar heb ik ja tegen gezegd.

Ik ben vanaf de start in 2015 actief voor de stichting. Ik moet wel zeggen dat in de eerste jaren na de oprichting nog beperkt actief was. De laatste 2 jaar ben ik veel meer tijd gaan steken in de stichting.

Formeel ben ik de voorzitter van de stichting. Ik probeer de vergaderingen van het bestuur op een enigszins gestructureerde manier te laten verlopen. Verder heb ik mij ingezet voor het 5 jaren plan. De visie van onze stichting voor de komende jaren. Ik ben ook samen met Ellen intensief bezig geweest met een nieuwe website en met een heuse webwinkel! Ook probeer ik nieuwe sponsors te vinden en houd ik de contacten met bestaande sponsors zo warm mogelijk.

Sinds 2001 ben ik vele keren in Kenia geweest. In de beginjaren ben ik vaak mee geweest met het Verkaart Development Team. Mijn vrouw Anke was in die periode actief voor de stichting Wij Steunen Kenia. Via deze stichting hielp ze mee met het steunen van de Mwereni Primary School. Ze legde toen ook de eerste steen voor 2 nieuwe klaslokalen. Ik was gelijk onder de indruk van alle blije kinderen die uit alle hoeken en gaten verschenen op het moment dat wij het schoolterrein op kwamen rijden. Sindsdien heeft Kenia een speciale plaats in mijn leven gekregen. Het werd nog specialer toen Anke en ik in 2011 onze eerste zoon in Kenia gingen adopteren. We hebben toen in totaal 10 maanden in Kenia gewoond om de hele adoptieprocedure te doorlopen. Een periode waar we het land echt goed hebben leren kennen. In deze periode was ik actief voor het water en bouwteam van Tenda Pamoja. We hebben toen Samuel in dienst genomen. Samuel is tot de dag van vandaag voor Tenda Pamoja de medewerker die alle bouwwerkzaamheden opvolgt.

Na de adoptieprocedure van onze tweede zoon in 2014 heb ik Kenia definitief en voor altijd in mijn hart gesloten, en vlak daarna kwam Betty dus met de vraag of ik voorzitter wilde worden van Stichting Watoto Kenya. Ik kon toen maar 1 antwoord geven….

Ik denk graag in doelen. In de afgelopen periode hebben we al onze inspanning gericht op twee nieuwe klaslokalen voor de Mahuruni Primary School. Het geeft mij ontzettend veel voldoening dat we na al onze inspanningen daadwerkelijk het geld bij elkaar hebben gebracht zodat we nu kunnen starten met de bouw.

Voor een stichting zoals wij is het belangrijk dat we een vaste schare aan volgers en donateurs hebben die ons volgen, maar belangrijker nog, die ons ook financieel steunen. Ik ben er trots op dat die lijst steeds langer en langer aan het worden is.

We zijn in de afgelopen jaren ook telkens weer in staat geweest een flink aantal projecten uit te voeren op onze scholen in Kenia. Zo hebben we een tweede slaapzaal gebouwd op de Menzamwenye secondary school, een nieuwe shade op de Mahuruni en nu dus 2 nieuwe klaslokalen. Ook zijn we met een sponsor bezig om roestige daken op de Menzamwenye Primary School te vervangen. Kortom, ik ben superblij dat we al deze projecten hebben kunnen doen.

Ik zie wel dat het moeilijk is om mensen van mijn leeftijd warm te krijgen voor Kenia. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat werk, privé en kinderen al heel veel aandacht vragen. Toch zie ik het als een van mijn grote uitdagingen om meer mensen van mijn leeftijd warm te maken voor alle mooie dingen die we doen.

Mijn droom gaat helemaal over continuïteit. Continuïteit als het gaat om de inkomsten van de stichting. Dus zo veel mogelijk bedrijven en particulieren aan ons binden om het werk wat we doen mogelijk te maken. Continuïteit gaat ook over de mensen die actief zijn voor onze stichting in Nederland. Mijn droom is dat we meer vrijwilligers weten aan te trekken om ons te helpen bij het werk wat we doen, en misschien krijg ik mijn kinderen ook wel zover om straks het stokje over te nemen van mij…

Elsemiek Bal, secretaris

Mijn naam is Elsemiek Mengelberg-Bal en ik ben sinds de oprichting in 2015 de secretaris van de stichting Watoto Kenya. Mijn liefde voor Afrika, en Kenia in het bijzonder, is eerder begonnen…

Enthousiast geworden door de verhalen die we op verjaardagen bij Betty en Adriaan hoorden, wilde ik wel eens met eigen ogen zien hoe het er ten zuiden van Mombasa uitziet.

Het goede nieuws dat Anke en Wilbur met hun adoptiezoon in Kenia zouden zijn, maakte de reis in 2011 nog meer bijzonder.

Met zijn allen, ook Betty’s sponsormeisje Faith, zijn we op safari geweest. Terug aan de kust hebben we 2 van de 3 scholen bezocht die door de stichting worden ondersteund.

En heb ik mijn sponsormeisje (via een andere stichting) gezien en gesproken. Dat meisje is nu een jonge vrouw die net klaar is met haar studie.

Bij het teruglopen met de headmaster van de Menzamwenye, na de opening van het nieuwe toiletgebouw, is de kiem gelegd voor de groentetuinen. De scholen hebben veel vruchtbare grond, zeer betrokken ouders met een agrarisch beroep en is een aanvulling op de eenzijdige maaltijden zeer welkom.

De aandacht was gewekt.

Twee jaar later ben ik nog een ruime week samen met Betty en Adriaan opgetrokken en hebben we vele scholen bezocht, ook enkele andere die worden ondersteund door sponsors uit de overkoepelende stichting Tenda Pamoja. Ik heb toen ook kennis gemaakt met Samson en Samuel, de twee heren in Kenia die de scholen en de diverse bouwprojecten begeleiden en in de gaten houden.

Toen Betty in 2015 met de vraag kwam om in het bestuur van de nieuwe stichting Watoto Kenya te komen, was het antwoord snel gegeven.

In 2019 is Paul, mijn man, ook mee geweest en heeft met eigen ogen het werk van en voor de scholen kunnen bewonderen, als ook de slaapzaal die gedeeltelijk door zijn school, het Alfrink Collega uit Zoetermeer, is gesponsord. Met hulp van de vele leerlingen die zich hebben ingezet om het benodigde bedrag bij elkaar te krijgen.

De afgelopen jaren is er veel bereikt. Ik denk het meest terug aan:

De mooie omgeving/natuur in het Lunga Lunga district, de plek waar de scholen staan;
Spontane en enthousiaste Kenianen;
De volle pont van/naar Mombasa;
Bevlogen docenten, leergierige leerlingen en een betrokken county (provincie) bestuur;
Bij de minister van water op bezoek voor 10 meter stroomleiding, nodig voor een waterpomp;
De papieren archieven op de scholen en op het ministerie;
Het speciale toiletgebouw voor gehandicapte kinderen dat mede mogelijk is gemaakt door een bijdrage van mijn eigen collega’s!

De wegen naar de scholen die je een Afrikaanse massage geven, terwijl je eroverheen rijdt
De tegenstelling tussen de dorpen rondom de scholen en onderweg met het hotel/resort waar wij verbleven. Vanwege onze veiligheid zijn wij genoodzaakt om in een resort te overnachten.
De steun in Nederland die we van familie, vrienden en kennissen kregen.
De altijd zeer goede samenwerking, hulp en inzet binnen het bestuur van de stichting.
En als laatste voor deze rij, de tomeloze inzet van Betty en Adriaan, samen met Samson en Samuel voor de werkzaamheden voor/in Kenia. Ondersteund door Wilbur en Anke toen ze daar een poosje woonden. Met nu de nieuwe generatie die actief is, voorzie ik een continuering van de activiteiten

Mijn droom is dat we als stichting op den duur niet meer nodig zijn. Dat de scholen zelfstandig kunnen bestaan en dat alle kinderen minimaal de basisschool met goed gevolg kunnen afronden, en het liefst daarna ook een middelbare school of een beroepsopleiding kunnen volgen.

Onthaal op een school, zodra je het busje uitstapt

Vakantiewerk – voorbereiden bezoeken

De mooie natuur en eindeloze vlaktes

Margreet Burgers – Vos, bestuurslid

Sinds de oprichting van de Stichting door Betty Straatman, met wie ik al heel lang bevriend ben, ben ik bestuurslid. Ik help o.a. daar, waar mogelijk is, bij de diverse hobby-, Kerst- en zomermarkten en andere projecten die geld genereren voor onze stichting zoals bijv. de “Waterloop” en in het verleden het balansen bij een bouwbedrijf. Zie de foto.

Ook sponsor ik samen met anderen een leerling zodat daarvoor de studiekosten worden betaald.

Jammer genoeg ben ik zelf nog nooit in Kenia geweest maar ik heb me door de verhalen en foto’s van de andere bestuursleden wel een goed beeld kunnen vormen van de omstandigheden waarin de kinderen daar onderwijs volgen. Vooral de foto’s van heel veel kinderen zittende op de grond stemmen tot nadenken.

Onze Stichting zorgt ervoor dat zoveel mogelijk kinderen zo goed mogelijk onderwijs kunnen volgen. Daarom hebben we scholen, slaapzalen en een shade gebouwd en zorgen we voor boeken, banken en sanitatie. Er is al veel gerealiseerd. We willen graag uitbreiden maar moeten ook onderhoud plegen aan wat al is gebouwd. Kortom: er is nog steeds veel geld nodig. We hopen door kinderen een goede opleiding te geven, zij in de toekomst uiteindelijk zelfredzaam.

Ellen Zillig – Straatman, penningmeester

Via mijn moeder Betty Straatman ben ik in aanraking gekomen met het vrijwilligerswerk in Kenia.

In 2004 zijn we voor het eerst met het hele gezin (en aanhang) naar Kenia op vakantie geweest om samen met het Verkaart Development Team daar de projecten te bezoeken.

We hebben toen ook met een groep jongeren meegedaan aan ‘Students for Students’. Waarbij we in Nederland voorbereidingen hebben getroffen en in Kenia een dagen hebben doorgebracht met een groep middelbare school meisjes. Ervaringen uitwisselen en voorlichting over allerlei onderwerpen (hygiëne, schoon drinkwater, etc) was het belangrijkste doel. Ook hebben we daar onze sponsormeisjes bezocht; met het gezin sponsorden we een leerling, zodat zij onderwijs kon volgen.

Voor stichting Watoto Kenya doe ik vooral veel werk achter de schermen. Veelal dingen die op de computer gebeuren. De website bijhouden, de nieuwsbrief opmaken, een Excel inrichten/bijhouden om een duidelijk financieel overzicht te bewaren. Ik spring bij waar ik kan. Met Wilbur ben ik druk bezig geweest om de website in een nieuw jasje te steken. Ook hopen we de website op korte termijn 2-talig te maken.

Ik ben in 2004, 2012, 2018 en 2022 in Kenia geweest, in totaal dus 4 keer. In 2004, mijn eerste bezoek, ben ik met mijn ouders, zus & zwager en mijn (nu) echtgenoot geweest. In 2012 ging ik bij mijn zus en zwager op bezoek die daar toen woonden en in 2018 was de reis weer met mijn ouders, zus, zwager en echtgenoot en onze kinderen. Onze kinderen waren nu allemaal oud genoeg om te begrijpen wat we in Kenia doen, hoe de omstandigheden van de kinderen daar zoveel anders zijn, dan in Nederland. Ieder bezoek is een combinatie van safari, ontspannen in het hotel en meerdere scholen bezoeken (vaak met hulpgoederen) en kijken wat er allemaal is gebeurd, of alles goed wordt onderhouden en waar nog werkzaamheden nodig zijn.

Altijd als we daarheen gaan, gebruiken we de helft van de bagage die we mee mogen nemen voor hulpartikelen. Dit kan kleding zijn, schoolspullen of speelgoed. Als we die spullen uitdelen zijn de kinderen zo dankbaar. Ook met een snoepje zijn ze al heel blij. Het zet alles weer even heel erg in perspectief en je realiseert je dan maar al te goed, hoe goed wij het in Nederland hebben. Wat ook opvalt is dat de dagelijkse gang van zaken daar zo anders gaat. ‘Pole Pole’ is een veel gebruikte uitspraak. Vergaderingen gaan iets minder gestructureerd dan je zou willen. Ook de kennis op de scholen (die in kleine dorpjes staan, ver van de grote plaatsen) is soms zo anders dan wat we gewend zijn. Als er bijvoorbeeld van een vrij nieuw toiletgebouw wordt laten zien dat de deuren al slecht worden, denken wij meteen ‘ja, dan moet je ze ook schilderen’. Sommige dingen die voor ons van zelfsprekend zijn, moet je daar echt expliciet vertellen. Ze zijn wel heel goed om met beperkte middelen dingen voor elkaar te krijgen. Met een jerrycan, een frame, een touwtje en een houtje een kraan maken die je met je voet kan bedienen bijvoorbeeld.

Tijdens onze reis in 2018 heb ik samen met Wilbur de nieuwe slaapzaal op de Menzamwenye secondary school mogen openen. Een groot deel van de slaapzaal is gesponsord door acties van mijn oude middelbare school, dus het was leuk dat wij de school mochten openen.

Mijn droom is dat de scholen zich zelf op een gegeven moment kunnen onderhouden. Voedsel door middel van de groentetuinen, schoon drinkwater door voldoende voorzieningen en geld voor onderhoud door bijvoorbeeld het verbouwen van boompjes, die verkocht worden als bouwmaterialen. Bij de bouwprojecten die we doen, zorgen we altijd dat de scholen de ouders betrekken voor bijvoorbeeld het bouw klaar maken van het terrein, zodat zij zich ook verantwoordelijk voelen voor bijvoorbeeld het onderhoud. Ook hopen we dat door betere scholing de leerlingen beter terecht komen en later hun dorp kunnen blijven ondersteunen om vooruit te blijven gaan. Het zal nog tijd nodig hebben, maar het is niet onmogelijk. Het start in ieder geval bij goed onderwijs en betere kans voor de jeugd en daar hebben we nu al aardig wat stappen in gemaakt.

Anke van Beijnen-Straatman, actieve vrijwilliger

Ik ben bij Stichting Watoto Kenya gekomen omdat mijn moeder Betty Straatman daar al actief in was. En omdat mijn persoonlijk verbinding met Kenia groot is vond ik het leuk om ook iets te kunnen doen voor kinderen in Kenia.

Eerste steenlegging nieuwe klaslokalen op de Mwereni Primary School in 2003

In 2001 in ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met Stichting Watoto Kenya (alleen dan nog onder de oude naam). Mijn ouders hebben mij toen met een reis van de stichting meegenomen. Daar is de liefde voor het land ontstaan. Ik heb daarna ook een eigen Stichting opgericht samen met collega’s. Maar uiteindelijk die stichting over gegeven aan andere mensen. Sinds 2015 ben ik helemaal voor Stichting Watoto Kenya actief..

Ik hou me voor de stichting voornamelijk bezig met de contacten met scholen in Nederland om met hun een samenwerking aan te gaan voor onze stichting d.m.v. een actie waarbij geld wordt opgehaald. Ik bereid ook de acties voor, en help om de webshop actueel te houden.

Ik ben tot op heden met grote regelmaat in Kenia geweest. In de periode van 2001 tot 2011 voor een vakantie om de projecten te bezoeken. Daarnaast in 2011/ 2012 heb ik daar 10 maanden gewoond voor de adoptie van onze oudste zoon. En in 2014 hebben we daar nogmaals 8 maanden gewoond voor de adoptie van onze tweede zoon. We hebben in die periodes ook heel veel voor de stichting kunnen betekenen omdat we er woonden. Tot slot hebben we in 2018 nog van een zomervakantie genoten.

De mooie schoolgebouwen met degelijke goten die we in Kenia hebben kunnen realiseren zijn mij van de afgelopen tijd het meest bij gebleven. Met daarbij een goede watertank om het regenwater op te vangen. Op deze manier dragen we ons steentje bij aan een betere gezondheid van de kinderen. Ook hebben we een villagepump bij een van de scholen mogelijk gemaakt. Waardoor het drinkwater van nog betere kwaliteit is geworden.

Ik zie dat het moeilijk is om genoeg vaste sponsors te vinden die zich aan onze stichting willen conformeren. Dus we moeten heel erg ons best doen om de projecten gerealiseerd te krijgen en het geld bij elkaar te verzamelen. Daarom, mocht je ons willen helpen, neem contact met ons op!

Ik ben trots op de nieuwe website die we hebben gemaakt, inclusief een webshop. Daarnaast hebben we intensief contact met de scholen in Kenia. En met doorzettingsvermogen hebben we uiteindelijk een heleboel mooie dingen kunnen realiseren.

Ik zie als droom dat we voldoende voorzieningen hebben gerealiseerd op onze scholen in de vorm van klaslokalen, toiletten, watertanks en schoolbankjes. Waardoor ze ons steeds minder nodig hebben en zelf verantwoordelijkheid gaan voelen voor het onderhoud van de gebouwen en watertanks. Zodat wij als stichting daar steeds minder controle op uit hoeven te voeren. Dit is vooral een ontwikkeling die niet zomaar gerealiseerd is.

Victoria Berrevoets-Smit, lid

Via mijn moeder (Jitske Smit-Lancel) ben ik in aanraking gekomen met Watoto Kenya. Mijn moeder is bevriend met Betty via haar werk bij het Adelbert College, in 2022 heeft ze mij gevraagd om deel te nemen bij de vergaderingen van het Watoto bestuur.

Ik werd van harte verwelkomd en sindsdien heb ik me ingezet op de website up-to-date te houden. Hoewel ik nog niet bij de scholen langs ben geweest hoop ik dit in de nabije toekomst wel te kunnen doen. Tot die tijd zal ik me in blijven zetten voor dit mooie doel door het bestuur zo praktisch mogelijk te ondersteunen.